Een goede coach helpt niet

Een goede coach helpt niet

Coaches, hulpverleners hebben geleerd volledig beschikbaar te zijn voor hun klanten.
Ze geven zichzelf soms letterlijk weg. Wanneer er wel veel compassie en hulp naar die ander gaat, en weinig zelf wordt ontvangen, kan dit lijden tot uitputting en burn-out.
Het helpen, het geven en ontvangen wil het liefst in evenwicht zijn tussen gelijke mensen, dat zien we ook in het Systemisch werk.
Jij geeft iets en ontvangt iets, dat hoeft niet hetzelfde te zijn, maar er is wel een heen en weer beweging. Oprecht dankbaar zijn kan het evenwicht ook in balans brengen.
Als je iets geeft en de ander kan niet ontvangen, en je gaat door met geven, dan wordt je frustratie gevoed.
Op het moment dat je beter afstemt op dat je geeft wat de ander kan ontvangen, ontspant de relatie zich.

We kunnen slechts helpen als we zelf eerst hebben ontvangen en genomen, van gelijkwaardige mensen en van eigen ouders. Dan hebben we de kracht en de behoefte om ook anderen te helpen, vooral wanneer dit veel van ons vergt.

Een goede coach helpt niet

Geef alleen datgene wat je hebt. Verwacht niet iets van een ander wat zij niet kan geven omdat zij het zelf niet heeft.
Hetzelfde geldt voor dragen. Wanneer je iets voor een ander gaat dragen, wat zij of hij zelf zou moeten dragen, neem je de ander de kans af om zelf de kracht te gaan voelen van verantwoordelijkheid te nemen en te dragen wat bij haar of hem hoort. Hoezeer je dit ook uit liefde hebt gedaan (misschien deed je dit zelfs al als kind om de ander te ontlasten), het meest helpende is om dit bij de ander te laten of terug te geven aan degene bij wie de last hoort.
Veel helpers vinden het lot van de ander zwaar en willen het veranderen. Dit gebeurt echter dan niet omdat de ander dit nodig heeft of wil, maar omdat de helpers dit lot niet kunnen verdragen. Ze kunnen het niet aanzien dat de ander lijdt, het raakt hun eigen lijden en ongemak, en willen dit oplossen voor de ander.
Als de ander zich dan toch laat helpen, doet zij dat omdat ze de helper wil helpen. Het helpen wordt dan nemen, het hulp aannemen wordt dan een geven.
Veel helpers helpen hun klanten alsof zij als ouders kleine kinderen helpen. En klanten verwachten iets van de therapeut of coach te krijgen wat ze nog eisen en verwachten van hun ouders.

Wanneer de relatie klant-therapeut op deze manier start, dan komt de helper op het niveau van de ouder te staan. De helper moet grenzen gaan stellen en de klant teleurstellen. Dit kan bij de klant gevoelens oproepen die zij naar haar ouders heeft. De helper wordt net als de ouders of wil misschien wel een betere ouder zijn.
Er ontstaat een overdracht-tegenoverdracht, een ouder-kind relatie.
Een therapeut kan in een ouderpositie terecht komen, bewust of onbewust. Een kind kan ook de rol van ouder van haar eigen moeder of vader onbewust op zich gaan nemen.
Wie lang in de ouder positie blijft en deze wil voortzetten, weigert zijn plaats als gelijkwaardige in de wereld van volwassenen.

Deep Listening – Rosamund Oliver

Als je mindful en compassievol en vanuit de ACT een coachingsgesprek wilt voeren, wees je dan bewust van deze drie punten, zoals Rosamund Olivier beschrijft in haar training Deep Listening

Lichamelijk gewaarzijn
Voel je lichaam, je lichaamshouding, je bewegingen, je emotionele reacties die je in je lichaam voelt.
Dit voorkomt dat je in eigen gedachten of emoties verstrikt raakt door wat de ander zegt, of dat je eigenlijk je eigen verhaal wil vertellen, en wacht op het moment waarop je zelf kan praten. We zijn dan niet meer aanwezig in het gesprek.
Je lichaam kan je ook inzetten als klankbord voor de signalen die de ander uitzend. Het is belangrijk om te signaleren dat deze signalen van de ander komen en niet bij ons horen. Anders kan je die gevoelens niet ‘kanaliseren’ en kan luisteren behoorlijk vermoeiend zijn en op den duur zelfs tot burn-out leiden.
Je kan een punt of gebied in je lichaam kiezen om vanuit te luisteren.

Een ondersteunende aanwezigheid bieden
Een goede coach helpt niet. Hij of zij is voor 80 procent aanwezig in eigen lichaam. Lichamelijk gewaarzijn en volledig openstaan voor wat er gebeurt in het luisterveld. Volledig beschikbaar zijn in het hier en nu, de spreker van moment tot moment volgen en tegelijkertijd gewaarzijn van wat er in onszelf afspeelt.
‘Als je in dit aanwezig zijn terugvalt, dan weet je het meteen, je voelt je meteen thuis’ (Jon Kabat Zinn).

We zijn eerst aanwezig voor onszelf.
Daarna aanwezig voor de spreker.
En ook aanwezig met betrekking tot de omgeving (open en ruim zijn), een veilige omgeving creëren voor de spreker

Een compassievolle verbinding creëren
Een combinatie van empathie (invoelingsvermogen) en gezond verstand (kunnen zien wat het beste past in een bepaalde situatie).
Empathie kan gemakkelijk tot burn out leiden, compassie beschermt ons hier juist tegen.
Compassie kan ons helpen niet overspoeld te raken door emoties of gestresst te raken als we naar iemand luisteren die pijn en lijden ervaart, en helpt ons ook het niet over te willen nemen of op te lossen voor de ander (waarmee je de ander ontkracht).
Als we compassie met de spreker hebben, voelen we ons verbonden met de spreker, herkennen zijn of haar pijn, en hebben de wens het lijden van de ander door onze warme en volledige aanwezigheid te verlichten. We (ver)oordelen niet. Door op deze manier te luisteren, creëren we een veilige omgeving voor de spreker waarin deze zich geaccepteerd en gehoord voelt. Dit kan zorgen voor een echte doorbraak en transformatie in de spreker.
Je compassie kan je versterken door o.a de oefening van liefdevolle vriendelijkheid voor onszelf en anderen, ook met betrekking tot mensen met wie we moeite hebben.

Binnenkort start de 2 daagse Mindfulness en Communicatie, informatie vind je hier