Mindfulness en corona

Het Corona virus geeft veel ellende. Mensen worden ziek, sommigen sterven. Verplegers, artsen en verzorgende lopen op hun tenen. Respect voor jullie allen! Ondernemers verliezen hun toko, waar ze jaren hard voor hebben gewerkt, mensen verliezen hun banen. De zorg voor anderen schiet te kort. Mensen leven in angst.

Het heeft me de laatste tijd geboeid hoe mensen verschillend met het gegeven omgaan dat dit virus rondvaart. Hoe we in het Westen en verwesterde landen in het Oosten hiermee omgaan. Wat we allemaal proberen om dit virus onder controle te krijgen, met beter en minder goede resultaten. Maar hier ga ik het niet over hebben. Het is eenvoudig mijn specialiteit niet.

Wat ik vooral interessant vind is de houding die we in het westen hebben gekregen ten aanzien van pijn en lijden.

Het lijkt erop dat we in het westen voortdurend op zoek zijn naar manieren waarbij we proberen pijn en lijden te voorkomen en beheersen. We leven in een steeds groter wordende controle maatschappij.

Denk jij dat we hierdoor ook gelukkiger zijn geworden de laatste jaren?

Want dat zou toch een logisch gevolg moeten zijn, minder pijn en lijden, meer geluk?

Helaas blijkt uit onderzoek dat, ook al hebben en kunnen mensen meer dan ooit,  meer mensen zich ongelukkig voelen.

Mindfulness en Corona: Streven naar geluk geeft meer lijden

Ons streven naar controleren, beheersen, het heft in eigen handen moeten nemen want je bent verantwoordelijk voor je  eigen geluk, werkt ondertussen tegen ons.

Wat moeten we dan?

Laten we eens kijken hoe de boeddhisten met dit gegeven omgaan. Want boeddhisten staan erom bekend vrede uit te stralen.

Binnen het boeddhisme leeft men met de acceptatie dat alles voorbij gaat. Het boeddhisme noemt dit vergankelijkheid.

Alles gaat voorbij, dat is een van de weinige dingen wat zeker is.

We worden allemaal een keer ziek, we worden allen iedere dag ouder.

We gaan allemaal een keer dood.

Ook dat is zeker.

 

Kan je bovenstaande diep tot je laten doordringen? Kan je dit accepteren?

Alles gaat voorbij.

Mindfulness en de onvermijdelijke vergankelijkheid

Vind je dit naar? Besef dan ook dit:

Als we dit kunnen accepteren, onze eigen vergankelijkheid en die van dingen en mensen om ons heen, de onvermijdelijke vergankelijkheid. Dan kunnen we het gevecht staken. Dan hoeven we minder te controleren en te beheersen om pijn te vermijden. Dan kunnen we onszelf omarmen, lief hebben, ook in momenten van ongemak en pijn. Dan kunnen we leven vanuit acceptatie.

Alle fijne, mooie momenten, alles wat je graag hebt, gaan voorbij – dus geniet ervan nu dat kan.

Alle onprettige momenten gaan ook voorbij. Dat weten maakt het makkelijker om dat ongemak nu even toe te staan.

Mindfulness en controle

Boeddhisten zijn niet bezig met controle of beheersing van het leven. Ze zoeken een weg naar bevrijding. Ze zien hun eigen sterfelijkheid onder ogen. En juist daardoor is er meer dankbaarheid en tevredenheid.

Durf je of wil je ook de weg naar bevrijding in plaats naar beheersing volgen? Natuurlijk wel doen wat in ons vermogen ligt. Maar niet zoveel beheersen dat we vast komen te zitten in onze eigen angst?

Zullen we kiezen voor de weg van vertrouwen. Ook dit corona gegeven gaat weer voorbij. We doen wat we kunnen, maar worden niet angstig en star.

Zullen we onze angst omarmen, alsof het een klein kind is wat even gezien en vriendelijk omarmd mag worden? Het is oké om dit te voelen en ook de angst gaat vanzelf voorbij.

Zullen we ons richten op wat er wel is? Er is zoveel om dankbaar voor te zijn.

Doe je mee?

…

 

 

Het is zo fijn deze weg van acceptatie en vertrouwen te leren met de mensen die de Opleiding Mindfulness en Compassiecoach/trainer volgen. Voel je welkom mij te mailen als je een vraag hebt over de Opleiding.